Χριστίνα Σουγιουλτζή: «Η πίστη στη ριζική αλλαγή είναι η αποθέωση του ρομαντισμού»

06.11.2018
Πολιτισμός

Η ομάδα χορού και ακροβασίας κι όμΩς κινείται παρουσιάζει την παράσταση με τίτλο “Μάστερ και Μαργαρίτα”, στο θέατρο ΡΟΕΣ , στο Γκάζι. Η Χριστίνα Σουγιουλτζή εξηγεί γιατί η καθημερινότητα είναι τέχνη.

Ποιο είναι το μήνυμα του έργου;

…όταν καμιά φορά η πραγματικότητα γίνεται αφόρητη, αρκεί να κλείσεις τα μάτια και να την παραμορφώσεις,

“καθένας θα χει τύχη ανάλογη με την πίστη του”,

…όταν τα ξανανοίξεις, όλα θα είναι, όπως τους πρέπει.

«Μια παράσταση αφιερωμένη στο κίνημα των κονστρουκτιβιστών, που αρνήθηκε τόσο πεισματικά το ρομαντισμό και τελικά τον αποθέωσε, εκ νέου». Θέλετε να μας πείτε περισσότερα;

Στο ρομαντισμό, ο καλλιτέχνης, ως σύγχρονη Πυθία, που επικοινωνεί με τα πνεύματα, μέσω των “ μυστηριακών” εμπνεύσεων και παρορμήσεών του, σκοπεύει στην πρόκληση έντονης συγκίνησης και στην αποδέσμευση του συναισθήματος από την κυριαρχία της λογικής. Απομονώνεται με αυτόν τον τρόπο η περιοχή της τέχνης, από αυτές της ωφελιμιστικής κοινωνικής δραστηριότητας και ορίζεται ως τρόπος διαφυγής από την στεγνή, άσχημη, μη ενδιαφέρουσα πραγματικότητα.

Οι κονστρουκτιβιστές από την άλλη, απορρίπτουν την τέχνη ως λειτουργία και προτείνουν στους καλλιτέχνες, τους τεχνίτες δηλαδή των υλικών και των κατασκευών, να αφιερωθούν στο να κάνουν την καθημερινότητα πιο όμορφη, λειτουργική, εμπνευσμένη, καινοτόμα.… Στη θέση των γλυπτών φτιάχνονται καρέκλες και σπίτια, στη θέση των ζωγραφικών έργων, αφίσες και μπροσούρες.

Πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχής, που εντελώς ρομαντικά πίστεψε στην ανοικοδόμηση ενός νέου κόσμου. Ενός κόσμου ολοκαίνουριου, ουτοπικού. Προσπάθησε να φέρει στο νησί της τέχνης, ολόκληρη την πραγματικότητα και να βαφτίσει καλλιτέχνες, φορείς ευαισθησίας, φαντασίας, ελευθερίας, το σύνολο των ανθρώπων που δρουν. Αυτός ο κόσμος, άρχισε να οικοδομείται την επόμενη μέρα της Οκτωβριανής επανάστασης. Η έννοια και η λειτουργία της επανάστασης, η πίστη στη ριζικής αλλαγή, είναι η αποθέωση του ρομαντισμού.

Πολύ λίγα χρόνια μετά, όλα είχαν γκρεμιστεί.

Μιλήστε μας για την ομάδα χορού και ακροβασίας Κι όμΩς κινείται.

Η ομάδα κι όμΩς κινείται συστάθηκε το 2003, στον Κρατήρα.

Δεν είναι ένα δομημένο καλλιτεχνικό σχήμα, σύμφωνα με τα ισχύοντα πρότυπα της διανομής ρόλων, της διαδικασίας δημιουργίας, ανάπτυξης και προώθησης.

Αυτό είναι και καλό και κακό.

Καλό, γιατί είμαστε αλήθεια μια παρέα,

Καλό, γιατί στις παραστάσεις και στην καθημερινότητα υπάρχει ειλικρίνεια και γνησιότητα.

Κακό, γιατί στα διάφορα dead lines των παραστάσεων, μένουν ατελείς περιοχές.

Καλό, γιατί αυτές οι ατελείς περιοχές, γεννούν την ανάγκη για συνέχεια.

Κακό, γιατί ως τώρα, πότε δεν είπαμε με βεβαιότητα, ότι θα υπάρχουμε και του χρόνου, αν θα έχουμε τη δυνατότητα και τις δυνάμεις.

Καλό, γιατί η ύπαρξη της ομάδας οφείλεται στην ανάγκη των ανθρώπων της, να φτιάξουν μια ουτοπική κοινότητα, της ομάδας και των συγγενών της προσώπων, αυτών που της δίνουν ζωή από μέσα και απ’ έξω.

Καλό, γιατί το βασικότερο συστατικό της δημιουργίας είναι η ελευθερία και αυτή η ομάδα, με τον τρόπο της, είναι μια άσκηση ελευθερίας.

Τι απήχηση έχουν στο θεατή όσα παρουσιάζετε και τι επιχειρείτε να επικοινωνήσετε με αυτό συνδυασμό χορού και ακροβασίας;

Αυτό θα το ξέρουμε σε βάθος χρόνου. Ακόμα πλάθεται

Οι Έλληνες έχουμε διεθνώς τη φήμη πως αγαπάμε τον χορό. Τον αγαπάμε και ως θεατές;

Ο σύγχρονος χορός είναι πολύ καινούρια γλώσσα. Δύσκολα μια παράσταση περνάει στον κόσμο, πέρα από τους ανθρώπους που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με το αντικείμενο. Για να δούμε. Αυτό είναι το στοίχημα.

Μάστερ και Μαργαρίτα

Από την ομάδα «κι όμΩς κινείται»

με αφορμή το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.

ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΕΣ

Ιάκχου 16 στο Γκάζι.

Σκηνοθεσία —Χορογραφία: κι όμΩς κινείται

Ερμηνεία : Bentancor Camilo, Καραχανίδης Αναστάσης, Λινάρδου Αντιγόνη, Μαλκότσης Ερμής Μερεντίτη Αγγελική, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Τόμπορης Χρόνης

Μουσική: Αντωνίου Κλέων( ηλεκτρική κιθάρα), Μπάμπης Παρίτσης (βιολί)

Σκηνικά : Bentancor Camilo

Φωτισμοί: Αθανασοπούλου Μαρία

Κοστούμια : Μάνεση Αγγελική, Μουζάκη Φανή

Φωτογραφίες : Μαργκετουσάκης Γιάννης